Rózga dyscypliny

„Kto wstrzymuje swą rózgę, nienawidzi swego syna,
Lecz kto go miłuje, pilnie go karci.” (Prz 13:24)

Rózga, o której tu mowa, była bardzo znaczącym obrazem w Starym Testamencie. Odnosiła się do laski pasterskiej, wyrzeźbionej z gałęzi drzewa, zwykle wysokości człowieka.

Dla Żydów reprezentowała kilka idei: wsparcie, pasterz opierał się na niej, gdy był zmęczony; obronę/karę, odpierał drapieżniki lub używał jej, aby utrzymać owce w ryzach.

Gdy Salomon używa jej tutaj w związku z dyscypliną dzieci, odnosi się do jej użycia jako narzędzia do karania i korygowania. Nie żeby kara czy dyscyplina była zawsze wymierzana za pomocą laski, ale raczej dyscyplina była konieczna do wychowania dzieci, tak jak laska była konieczna do opieki nad owcami.

Pomysł, że dyscyplina jest konieczna jest dalej wyjaśniony przez Salomona w następujący sposób.

Dyscyplina jest wyrazem miłości

Dyscyplina powinna być postrzegana jako wyraz troski rodziców i dziecka. Dzieci potrzebują obu rodzajów miłości: takiej, która daje, zachęca, przebacza; takiej, która wymaga odpowiedzialności i wymierza karę za nieposłuszeństwo. Rodzice nie powinni bać się dyscypliny, a dzieci nie powinny mieć do niej pretensji: to jest to, czego potrzebują i pokazuje, że rodzice je kochają, ponieważ ignorowanie odpowiedzialności za dyscyplinę jest o wiele łatwiejsze niż jej wymierzanie.

Dyscyplina jest konieczna

Tak bardzo jak chcielibyśmy, aby były doskonałe, lub przynajmniej lepsze niż my byliśmy w ich wieku, dzieci nie są doskonałe i nawet nie nauczyły się jeszcze tego, czego my się nauczyliśmy. Dyscyplina jest sposobem, aby pomóc im dojrzeć i wyrosnąć na to, czym mamy nadzieję się stać.

Dyscyplina wymaga wielokrotnego wysiłku

Nad dyscypliną trzeba stale pracować. Rodzice zniechęcają się, ponieważ muszą powtarzać w kółko to samo. Słyszałem w wiadomościach, że pewna kobieta właśnie wydała nową płytę CD z 45 najczęściej powtarzanymi przez rodziców nagabywaniami (np. posprzątaj swój pokój; przycisz muzykę; odczep się od telefonu). Wystarczy nacisnąć przycisk i płyta będzie nagabywać twoje dziecko. Może dzieci mogą nagrać płytę CD, aby odpowiedzieć na ten jeden. Miałyby na niej tylko dwie wiadomości („za chwilę” i „ŚMIERDZĘ”).

Potrzeba więcej niż jednej cegły, aby zbudować mur, więcej niż jednej nuty, aby zagrać piosenkę, więcej niż jednego pociągnięcia, aby namalować wspaniały obraz… Potrzeba też powtarzania wielu aktów dyscypliny, aby ukształtować charakter.

Rodzice lub dzieci nie powinni być zniechęceni w dyscyplinowaniu, ponieważ dzieci wymagają dużo dyscypliny, aby rosnąć prawidłowo.

Brak dyscypliny rujnuje dziecko

Solomon mówi, że rodzic, który nie dyscyplinuje swojego dziecka, nienawidzi go. Musi go nienawidzić, ponieważ wysyła w świat osobę bez sumienia, bez poczucia kierunku, bez samodyscypliny, bez pewności, że jest naprawdę kochana.

To, oczywiście, jest recepta na katastrofalne życie; tylko osoba, która cię nienawidzi, wysłałaby cię w tym stanie, abyś stawił czoła surowemu światu.

Podsumowanie

Oczywiście, ostatecznym celem dyscypliny jest to, abyśmy nauczyli się odróżniać dobro od zła i abyśmy nauczyli się być posłuszni. Mięsień lub odruch posłuszeństwa wymaga treningu. Musimy nauczyć się posłuszeństwa, ponieważ posłuszeństwo nie jest dziedziczne, jest to wyuczona umiejętność. Mądrzy chrześcijańscy rodzice wiedzą, że ostatecznie ich dzieci muszą nauczyć się nie tylko posłuszeństwa im, ale także posłuszeństwa Bogu.

Czy dyscyplina twoich rodziców wyszkoliła cię w posłuszeństwie? A jeśli tak, to czy byłeś posłuszny Panu w Jego poleceniu, aby przyjść do Niego w pokucie i chrzcie? Lub być przywrócony, gdy upadłeś?

.