Deep calls to deep

Posted by ESC on May 04, 2007

In Reply to: Deep calls to deep posted by Mathew K J on May 04, 2007

: I’ve been digging around trying to fully grasp the meaning (or the common English understanding) of a phrase found in Psalm 42:7. The phrase reads as follows:
: „Deep calls to deep” (New International Version) „Deep calleth unto deep” (King James Version) „Deep calls unto deep” (New King James Version)

: Pomogłoby to wiedzieć. Dzięki z góry – Mathew K J (Bangalore, Indie)

Tutaj jest początek. Może inni będą mieli lepszy chwyt na tym niż ja.

The New Life version (at Bible Gateway) ma ten werset pod rozdziałem zatytułowanym Prayer To Be Home Safe Again:
7 Sea calls to sea at the sound of Your waterfalls. All Your waves have rolled over me.

A cache discussion of this phrase at www.worshipmap.com says:

Deep calls to deep in the roar of your waterfalls;
all your waves and breakers have swept over me.”

The Psalmist here piles up images of „mighty waters” to speak of his troubles. Są to fale i falochrony, które „przetaczają się” przez niego i grożą mu utonięciem. „Głębiny” są jednym z elementów tego obrazu.

W rzeczywistości mamy wiele innych przykładów w Psalmach i poezji OT „potężnych wód”. Wielokrotnie obraz potężnych wód, ryczącego morza, itp. jest używany do opisania potężnego zagrożenia. Czasami tym zagrożeniem mogą być dosłowne wody, jak te, z którymi Izrael zetknął się nad Morzem Czerwonym (por. Jonasz 2, 3-5). Ale w wielu przypadkach są one metaforą jakiegoś innego zagrożenia, często zagrożenia dla samego życia („sznury śmierci”/”potoki zniszczenia”). Jednym z najczęstszych zastosowań tego obrazu jest odniesienie do wrogów (Ps 18:3-5, 69:2,14-15, 124:2-5, 144:6-7).

Co więc dokładnie się tu dzieje? Nie możemy być pewni. Ale Psalmista umieszcza siebie w pobliżu źródła Jordanu (w.6). Być może przygląda się wodospadom, słuchając, jak się rozbijają, kaskada za kaskadą, fala za falą („głębia woła do głębi”). Gdy to robi, przypominają mu one o jego przytłaczających kłopotach. I znowu, nie znamy dokładnie jego sytuacji. Jednak wkrótce po tym, jak mówi o swoich wrogach (Dlaczego muszę chodzić w żałobie, uciskany przez moich wrogów … moi wrogowie drwią ze mnie … . . ” (w. 9-10). W świetle powszechnego użycia obrazów „potężnych wód” do mówienia o wrogach, może mieć ich szczególnie na myśli.

Jednym z osobliwych zwrotów Psalmu 42 jest to, że pisarz mówi do Boga „wszystkie TWOJE fale i łamańce….” (por. Ps 88, 6-7) Czuje się tak, jakby to sam Bóg zesłał te wszystkie kłopoty.

Ale to nie koniec historii. Tak, „głębiny” są potężne i groźne. Jednak kiedy psalmiści wołają „z głębokości” do Boga o ratunek (Ps 130,1; 18,1-3), On odpowiada. Jest On potężnym Panem burzy, który przychodzi, aby ocalić. Wypowiada swoje potężne słowo, by skarcić i uciszyć wiatr i fale (Ps 104, 7; Mk 4, 39; Ps 65, 7). Sięga z wysoka, by ratować swoich z głębin… z samego grobu (Ps 18, 15-16), przyprowadzając ich do bezpiecznego miejsca (Ps 40, 1-2).**