Over het oog

Normale anatomie

Het oog is een complex orgaan dat werkt als een camera, lichtstralen scherp stelt en een beeld vormt. Aan de oppervlakte van het oog bevindt zich het hoornvlies, een dunne, bolvormige laag weefsel die een helder venster vormt waar licht doorheen kan vallen. In een gezond oog buigt of breekt het hoornvlies de lichtstralen, zodat ze precies op het netvlies achter in het oog vallen.

Onder het hoornvlies bevindt zich de iris, het gekleurde deel van het oog waarnaar we verwijzen wanneer we zeggen dat iemand bruine of blauwe ogen heeft. In het midden van de iris bevindt zich de pupil. De iris werkt als een sluiter, die de grootte van de pupil aanpast om de hoeveelheid licht te regelen die het oog binnenkomt.

Achter de iris bevindt zich de lens, die samen met het hoornvlies en het glasvocht werkt om het licht scherp te stellen. Net als de lens in een fototoestel, past de lens de lichtstralen aan naarmate het zicht verschuift tussen nabije en verre objecten, in een proces dat accommodatie wordt genoemd.

Het licht passeert vervolgens door het glasvocht, de geleiachtige substantie die het grootste deel van het oog vult en het zijn vorm geeft.

De achterkant van het oog is bekleed met een dun laagje weefsel dat miljoenen fotoreceptorcellen (lichtgevoelige cellen) bevat. Dit is het netvlies, waar de lichtstralen zich concentreren in een omgekeerd beeld. In het midden van het netvlies bevindt zich de macula. De macula, die minder dan een halve centimeter in diameter is, is verantwoordelijk voor het heldere centrale gezichtsvermogen. Het netvlies zet het beeld om in een elektrisch signaal dat via de oogzenuw naar de hersenen wordt geleid.

Myopie

Nearsightedness, of bijziendheid, is een zichtaandoening waarbij voorwerpen dichtbij helder zijn en voorwerpen veraf wazig lijken. Dit kan worden veroorzaakt door een te grote kromming van het hoornvlies of een langwerpige in plaats van een bolvormige vorm van het oog, die beide van invloed zijn op de manier waarop licht wordt afgebogen wanneer het het oog binnenkomt en of het goed op het netvlies wordt gericht.

Bijna een derde van de mensen in de VS heeft in enige mate last van bijziendheid, die gewoonlijk rond het twintigste levensjaar optreedt. Symptomen zijn moeite met scherpstellen op objecten in de verte, zoals een krijtbord of tv. Er zijn aanwijzingen dat bijziendheid wordt veroorzaakt of verergerd door langdurige aandacht voor objecten dichtbij. Bijziendheid kan ook erfelijk zijn.

Een bril en contactlenzen zijn gebruikelijke methoden om bijziendheid te corrigeren. Brillen kunnen worden gebruikt voor bepaalde activiteiten, zoals televisiekijken of autorijden, of voor alle activiteiten. Als alternatief kunnen procedures voor gezichtscorrectie, zoals refractieve en laserchirurgie, het probleem verhelpen.

Hyeropie

Vorsziendheid, of hypermetropie, is de aandoening waarbij het oog zich beter richt op voorwerpen in de verte dan op voorwerpen dichter bij het oog, zodat voorwerpen dichtbij wazig lijken. Dit gebeurt wanneer lichtstralen in het oog een verkeerde breking, of kromming, ondergaan. Het oog is ontworpen om beelden direct op het oppervlak van het netvlies scherp te stellen; wanneer het hoornvlies verkeerd is gebogen, richten de lichtstralen zich achter het oppervlak van het netvlies, wat een wazig beeld oplevert.

Hyperopie kan op verschillende manieren worden behandeld. De meest gebruikelijke is een leesbril of contactlenzen. Hypermetropie kan ook worden behandeld met invasieve of niet-invasieve medische procedures, waaronder de laseroperaties PRK (fotorefractieve keratectomie) en LASIK (laser-assisted in situ keratomileusis).

Astigmatisme

Astigmatisme treedt op wanneer het hoornvlies – de doorzichtige laag over uw oog die het licht buigt (refracteert) – een enigszins onregelmatige vorm heeft, waardoor het licht niet goed op het netvlies achter in uw oog kan worden gebundeld. Als gevolg hiervan kan uw zicht wazig zijn op elke of alle afstanden.

Astigmatisme kan symptomen van uiteenlopende ernst veroorzaken, van hoofdpijn, vermoeide ogen en vermoeidheid tot wazig of vervormd zicht.

De meeste mensen hebben een zekere mate van astigmatisme. Oogonderzoeken testen op deze aandoening en helpen uw optometrist een bril of contactlenzen voor te schrijven. Afhankelijk van de levensstijl en de mate van astigmatisme, geven sommige patiënten de voorkeur aan hoornvliesmodificatie (d.w.z. LASIK of andere refractieve chirurgie) om de kwaliteit van het zicht te verbeteren.

Presbyopie

Presbyopie is een natuurlijke verandering in het vermogen van onze ogen om scherp te stellen. Het treedt op wanneer de zachte kristallijne lens van het oog begint te verharden. Dit verlies aan flexibiliteit tast het vermogen van de lens aan om het licht in het oog scherp te stellen, waardoor voorwerpen dichtbij wazig lijken. Presbyopie komt bij iedereen voor vanaf ongeveer de leeftijd van 40 of 50 jaar – zelfs bij patiënten die een ooglasercorrectie hebben ondergaan.

De gevolgen van presbyopie kunnen worden gecorrigeerd met een bril of contactlenzen, waaronder bifocale en multifocale lenzen; multifocale lensimplantatie, waaronder Crystalens™, ReZoom® en ReSTOR®; conventionele chirurgie; en monovision LASIK. Laseroperaties zoals conventionele LASIK, PRK en aangepaste LASIK kunnen presbyopie niet corrigeren omdat ze het hoornvlies hervormen in plaats van de lens te behandelen.