Egyptische architectuur: Characteristics of Egyptian Architecture

Schaarse boomgroei verhinderde het uitgebreide gebruik van hout als bouwmateriaal, maar omdat fijne klei werd afgezet door het overstromingswater van de Nijl, ontwikkelde de keramische kunst zich al vroeg. Zowel in de zon gedroogde als in de oven gedroogde bakstenen werden op grote schaal gebruikt. Fijn zandsteen, kalksteen en graniet waren beschikbaar voor obelisken, beeldhouwwerk en decoratief gebruik.

Een massieve, statische en serene architectuur ontstond uit primitieve structuren van klei en riet. De ingekraste en vlak gemodelleerde versiering van de granieten gebouwen was kennelijk afgeleid van de versiering van lemen muren, en de helling die aan de gemetselde muren is gegeven suggereert een methode die oorspronkelijk werd toegepast om stabiliteit in de lemen muren te verkrijgen. De Egyptenaren ontwikkelden een paal-en-latel constructie, het type dat uitsluitend werd gebruikt in hun monumentale gebouwen, ook al werd het gebruik van de boog ontwikkeld tijdens de dynastie van Snefru (2780-2689 v. Chr.). De muren waren immens dik. Kolommen waren beperkt tot de hallen en binnenplaatsen. De daken, onveranderlijk plat, aangepast aan het gebrek aan regen, bestonden uit reusachtige steenblokken, ondersteund door de buitenmuren en de dicht bij elkaar staande zuilen.

De massieve schuine buitenmuren, die slechts enkele kleine openingen bevatten, evenals de zuilen en pijlers die zij verborgen, waren bedekt met hiëroglyfisch en picturaal houtsnijwerk in schitterende kleuren. Veel motieven van Egyptische ornamenten zijn symbolisch, zoals de scarabee, of heilige kever, de zonneschijf en de gier. Hiërogliefen waren zowel versieringen als verslagen van historische gebeurtenissen. Egyptische beeldhouwers bezaten het grootste vermogen om ornamentiek en de essentiële vormen van hun gebouwen te integreren. Uit natuurlijke voorwerpen, zoals palmbladeren, de papyrusplant, en de knoppen en bloemen van de lotus, ontwikkelden zij geconventionaliseerde motieven.

Alle woonhuizen, gebouwd van hout of van in de zon gebakken bakstenen, zijn verdwenen; alleen tempels en graftombes, opgetrokken in duurzame materialen, zijn bewaard gebleven. Het geloof in het bestaan na de dood resulteerde in een grafarchitectuur van de grootste indrukwekkendheid en duurzaamheid. Zelfs gedurende perioden van vreemde overheersing hield de Egyptische architectuur vast aan haar inheemse kenmerken, en nam bijna geen elementen over van andere culturen.

• Inleiding
• Kenmerken van Egyptische Architectuur
• Historische Ontwikkeling
• Bibliografie